در باب زندگی حرف زیاده، فکر در صدم ثانیه شکل می گیره، اما زندگی در ابعاد کیهانی!
زاویه دید ما به زندگی مثل مورچه ای میمونه که با دیوی به اسم انسان روبرو میشه!
مشکل همینه که مورچه انسان که با غول زندگی روبرو می شه وحشت زده میشه، یا احساس نا امیدی میکنه. قضاوت از این پایین همیشه ناممکن. هدف کشف جاذبه نیست، هدف حل یه معادله پیچیده ریاضی نیست. هدف بدست آوردن درکی ناچیز از حیات.
احساس من در زندگی اما بیشتر شبیه روحیه که از در و دیوار رد می شه، دیده نمیشه
پس صدمه ای نصیبش نمیشه یا کمتر میشه
هنری که باید یاد گرفت نظاره کردن و گذر کردنه،
نه عکس العمل نشان دادن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر