به نظرم آدم|ها در فاصله بین دو ازدواج یا رابطه از همه جالبتر و دوست داشتنی|ترن، شاید چون در دسترس|ترند . شاید چون صداقتو صفایی که عشق به قلبشون می|آره در رفتارشون بروز پیدا میکنه و نبودن در یک رابطه جدی، این فرصتو فراهم تا با دیگران، دوستان و غریبه|ها قسمتش کنن.
فرصتی که قبل از ازدواج غریب الوقوع برای آدم پیش می آد، مثل برزخ می|مونه از نوع خوبش البته، که فرد در اون نوعی آرامش درونیو تجربه می کنه، و این آرامش و گرما از رفتارش عیان می شه و بروز پیدا میکنه، گرچه به احتمال قریب به یقین کمتر کسی درکی از این احوال بکنه، مهم تجربه|ی شخصی|یه این شرایط می|تونه باشه.
۱ نظر:
کاملن باهات موافقم
ارسال یک نظر