"جاده های هند - اگر آسفالت باشند حداکثر بیش از یک کامیون را در خود جای نمی دهند. در دو طرفه های آسفالت باریکه های خاکی نا همواری است. در اینجا کامیون ها و اتوبوسها، سلطان جاده ها هستند، گویی اتوبوسها و کامیون ها عهد و پیمان بسته اند که به هیچوجه برای اتومبیل سواری یی که از مقابل می آید راه باز نکنند. بنابراین اتومبیل سواران باید در این گونه مواقع از آسفالت خارج و وارد باریکه های خاکی دو طرف جاده شوند، و کسانی که از جاده آسفالته به کنار نروند با جان خودشان یازی کرده اند."
ص 646
اولا که بند حسودی.
دوما که خیلی از لحن نوشتار خوشم می آد.
سوما که دمتان گرم.
۲ نظر:
آذرم :
چهارم اینکه رفیق تو هم که عشق جاده ای.
منم فکر می کنم جاده هم قسمتی از زندگی است مثل شب مثل کوه مثل نگاه.
زندگی اصولن خودش یک جاده است. شاه جاده آذر جون!
ارسال یک نظر