نمی خوام قبول کنم من تو رو بیشتر دوست دارم

بلکه تو یه جور دیگه دوستم داری

به شیوه خودت

با تمام خل بازی هات

و این اصن فریب دادن خود نیست

چون تو هنوزم با دوست داشتنت شُکّه ام می کنی

هنوز تازه ای

خودت 

عشقت

همه چی

حس زمانایی که خواب میبینی و می دونی داری خواب می بینی دائمن باهامه، تمومی نداره، مکث نداره.

حین راه رفتن بیشتر این حس روشن میشه

دیگه برام عجیب نیست اما

یه جورایی عجین شدم باهاش

موندم بعدش چی قراره بشه.

نه اینکه دیگه نخوام

همیشه ته دلم به اینایی که ازدواج تنها هدف زندگیشون میشه و جز این انگار هدفی ندارن خندیدم.

کوچولویه احمقی بودم.

۲ تا اصل مهم هست که نمی دیدم:

۱. این شتریه که دم در همه می خوابه.....بالاااااخره ه ه ه ه، خلاا ا ا ا ا ا صه!

۲.اسقامت، پایداری در تصمیم

۳. فوکوس کردن، تمرکز کامل در انجام یک امر، ۱۰ تا هندونه بقل نکردن، یه کارو شروع کردن و به پایان رسوندن جز با درک اوج اهمیت اون کار و علاقه تو به انجامش امکان پذیر نیست، همینطوری دیمی نمیشه،

اونایی که جز ازدواج انگار برنامه ای ندارن،  چه خودشون بدونن، چه ندونن، چه خودآگاه چه نا خودآگاه از این اصل پیروی میکنن.

می دونم قرار بود ۲ تا بشه، همیجوری شد ۳تا، ۳۲ دلش می خواست حتمن، همیجوری

ولی به هر حال، چه اینکه خودشون بدونن یا ندونن، چه بخوان یا نخوان، از خودشون چهره یه مزحکی می سازن

شاید چون عرف می خواد که مزحک به نظر برسن، شاید روح هولدن کالفید می خواد، شاید نفس تو می خواد مزحک به نظر برسونتشون، ولی طبق اصل ۱ خلاصه این شتریه دمه در خونه همه میشینه، پس روتو کم کن. :))))

چقدر خوندن بلاگهاتونو دوست دارم

شما انسانهایی که باهاتون احساس نزدیکی میکنم

درست مثل خاطره ای از کودکیم

شاید، شاید کودکی های مشابه ای داشتیم

شاید و حتمن روحا تجارب مشابهی داشتیم از و در زندگی

امروز خیلی خوبم، قطره ام، نرم، کلی همش تو فضاهای کودکیم پرسه می زدم، تو مجتمع مسکونی که توش بزرگ شدم، انگار هنوز همونجام، به یاد آوریش درست عینه سفر روح می مونه، تصاویر زِندَن،اما نه، همش ساکت بود، همش روزایی رو به یاد آوردم که هیچ کی نبود تو مجتمع، من بودم و من، انگار مجتمع اختصاصی بود، مثله این بازی های کامپیوتری که کد بازی رو وارد می کنی میشی روح ،میتونی از درو دیوار رد شی، بری به فضاها و ساختمونایی که قبلن بودی سر بزنی، ک دیگه آدماشو کشتی و فقط خودت موندی و خودت، خیلی شبیه هاف لایف بود، انگار مخیله من رفته بود از سورس برنامه لاین لودینگ آدما رو دیلیت کرده بود، شبیه این فیلمای روسی سیاه سفیده ساکت، اما شاد بود، اما غریب بود، درست عین سفر روح.

در مورد دو چیز عین سگ خسیسم،

۱. پاستیلم

۲. موش ماهی شکلاتیم

من یه انحصارطلب به تمام معنام.

پ.ن: میدونم میدونم، باهوشاتون گیر اینین که یه سگ خسیس پیدا کنین،  همینجا اعلام می کنم که عینه سگ از هر چی پیشنهاد سودمندی برای جایگزینی -سگ- استقبال میکنم، لازمم نیس برید به انجمن حمایت از حیوونات شاکی شید که پاشن بیان اینجا رو فیلتر کنن، خودم سگ دوست می دارم، موش ماهی شکلاتی حتی بیشتر، بنده فعلن سعی دارم تمرکزم روی پاستیل خوردنم باشه

آخیش ش ش ش ش ش ش

در خاموشی شب

به امید نور تو

به جنگ پلیدی می روم

نوکیا ۱۲۰۳.

Reflections of an american composer

Wallace Stevens: Modern Art has a reason for everything,

 even the lack of a reason becomes a reason.

والاس استیونس: هنر مدرن برای هر چیزی دلیلی دارد، به گونه ای که عدم وجود 


دلیل خود به دلیل بدل می شود

-Reflections of an american composer-

۲ ماه شد و هنوز که به زندگیم نگاه می کنم دارم خواب می بینم.

به مثابه فرود آمدن از رویا به بیداری

داشتم عزیزا گوش می دادم که در رویا شدم.

کنار ساحل روی ماسه ها می دویدم، به سمت کلاهم می رفتم که دورتر روی زمین افتاده بود.

به نزدیکی کلاهم که رسیدم پام تو زمین فرو رفت. شبیه تو گل فرو رفتن بود.
انگار ابعاد کش می اومد، از خواب پریدم، به مثابه فرود اومدن از رویا به بیداری.

بوی سی و دو میاد

ممنونم

خدایا ممنونم

خدایا ممنونم

خدایا ممنونم که امشب قلبمو پر از عشق کردی

ازت ممنونم که میبینم یس. سرو سامون گرفته

شاده، میزونه

که موش ماهی دوباره شروع به کار کرده، که میزونه که الان لالا کرده

هرچی بیشتر دوسشون دارم، عزیزانمو، انگار بیشتر خودمو دوس دارم،

دارم یاد میگیرم که خودمو بیشتر دوس داشته باشم،

بوت میاد

بوت میاد سی و دو

به نظرم بهترین سنت دنیا ماه عسل اه!

به نظر تو چی؟

موش ماهی میای با هم تو تنگی که پاپیونای صورتی داره شنا کنیم؟